Ne tuhaf bir tınısı var bu kelimenin.
Bir yandan bahar gibi hissettirirken,
Öte yandan anadan üryan ayazda kalmak gibi...
Kafanda durmadan döner durur,
Sahneler, cümleler, kelimeler, bakışlar...
Ve teni tenine değen kokusu.
Ardın sıra yalanlar.
Yine sahneler, cümleler, kelimeler, bakışlar...
Ve uzaklaşan ayak sesleri...
Kocamış bir bakkal,
Hayatı boyunca yapmamıştır.
Senin o an kafanda yaptığın hesap kitabı.
Gitmek mi, kalmak mı?
Geçmiş mi, gelecek mi?
Sonra kendini o eşikte bulursun.
Ötesi yeni bir başlangıç(!)
Berisi debelenip durduğun hayatın.
Sen mi, sensizlik mi?
Biriktirdiğin anıların vicdanına kalp,
Biriktirmeyi hayal ettiklerineyse mantık derler.
İkisi amansız bir savaşa girer o eşikte.
Kazanansa, iki türlü de kaybeder.
...
O eşikte sıkışıp kaldım uzun bir süre.
Zamanı envai çeşit bardakla kafaya diktim.
Anılar, hayaller, bulanıklık ve öteberi...
Eşiğin duvarları mengene oldu bana.
Rüyalar ve hayaller birbirine karıştı.
İnsan sesleri birbirine benzedi.
Suretleri her şeyi andırır oldu,
Benimkiyse bana bile yabancı gibi bakıyordu.
O savaş, uyanmak istediğim bir kabus muydu,
Yoksa sıkışıp kaldığım bir araf mıydı?
Artık umursamıyorum, kimim kaybedeceğini.
Cennet mi, cehennem mi?
Noktayı koymuş eskilerden bir külhanbeyi.
"İyi haber, cehennem insanın hayal gücünün ürünüdür.
Kötü haberse, insanlar hayal xettiklerini yaratabilirler de."
Ben hayal ettim.
Ve ikisini de yaşıyorum...
Serkeşche
06.01.2023/08:32
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder