Tanrı Olsaydım...

Öylesine bekliyorum işte,

Amaç veya huzur olmaksızın...

En anlamsız şeylerde, en sıradan şeylerde,

Hayat ağacındaki kuşları arıyor gözlerim,

Durmaksızın...

Durmaksızın yanıyor zihnimdeki ateş,

Huzuru bulamayacak gibi, küstah beynim...

Düşledim de, tanrı olmak vardı şimdi...

Her şeye gücü yeten biriymişim...

Bak hissetmeye başlıyorum işte,

Varoluş savaşı veren beynimde 
Tanrı olmanın verdiği huzuru

Bir anlığına da olsa hissettim iliklerimde..

Yaşadım üç beş gün, Tanrı olarak.  

Balon gibi şiştim, dank etti sonradan... 
Tanrı olmayı neden ister ki insan. 

Geberiyordur anlamı olmayan varlığından...

Dengin yok, her şey senden ötürü var

Sen yoksun diye, oluyor yerle yeksan... 
Olsan da tüm acizliklerden noksan, 

Kendini yok ederdin sırf merakından...

Gırtlağa kadar hiçliğe batmışım. 

Serkeşlikten ne bıkar ne de usanırım. 
Tanrısı olsaydım da kainatın, 
Üç gün sürerdi tanrılığım... 

09.03. 2018